terwijl andermans kinderen van hoge torens de dood tegemoet duiken, keuvelen wij in de blogosphere rustig verder over onze kleine ongemakjes, onze ditjes, onze datjes, onze pietluttigheden en chagerijntjes.
over een glazen bakje bijvoorbeeld. een matglazen bakje met een zwaar massief glazen deksel. dat ik ooit zooo mooi vond maar niet kon betalen. en dus maar heb meegenomen, gejat zo je wilt, pakweg vijfendertig jaar geleden. wat ik me iedere keer nog schaamtevol realiseer als ik het deksel oplicht. en dus een kras op mijn ziel zal blijven zolang als ik leef, en waarschijnlijk ook nog lang daarna.
pietluttig en onbelangrijk.
als je het wel beschouwt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten