opblaasplaatjenou ben ik zelf ook niet helemaal vrij van zonden. maar jong nog was ik, dringend op zoek naar geld en niet te beroerd om te werken. dus stapte ik aan het begin van een herfstavond met een stapeltje voetbaltijdschriften en een ordermap onder mijn arm rond in een amsterdamse arbeidersbuurt. het eenvoudige volk zou makkelijk toehappen, was me gezegd.
aanbellen op drie hoog, wachten tot de deur wordt opengetrokken, naar boven roepen waarvoor je komt (sodemieter op, vent, met je rotblaadje!), maar dan wel binnen zijn in het trapportaal, zodat je op één en op twee hoog netjes aan de huisdeur kunt aankloppen. en dan bam! keihard konfronteren met een aanlokkelijk abonnementsaanbod mét niet te versmaden welkomstgeschenk.
zelden ben ik zo vernederd, zo gekleineerd, nooit heb ik me zo afgewezen gevoeld als die ene donkere avond dat ik kolporteerde met Voetbal International. geen rooie cent verdiend, maar gelouterd voor het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten