met een vrijkaartje van buurman P onverwacht naar een klassiek konsert. we zitten op het podium, eerste rij, pal achter het koperwerk, met vrij zicht op de gezichtsuitdrukkingen van de dirigent en de hardwerkende ruggen van de muzikanten.
die orkestruggen en -achterhoofden lijken overigens wel heel erg op de ruggen en achterhoofden van vrienden, familie en andere bekenden. kijk dan, is dat niet vriend F van langgeleden uit het oog verloren? wist niet dat ie viool speelde. en dat, dat is toch, dat zal toch niet, nou jaaaa, vriendin J, wat doet die hier? niet dus, ik hallucineer gewoon wat met de trage muziek mee.
maar goed, het koperwerk.
ze zitten op een halve meter afstand, zodat we het konsert voornamelijk vanuit het perspektief van de hoornisten horen. en zien hoe deze hardblazers om de vijf minuten een beugeltje uit hun instrument halen om het blaaskondenswater zonder gêne op de grond te laten druipen. dat ze daar nou niet een decent emmertje voor hebben. keurig naast het plexiglas antispetterscherm dat nu al achter de vóór hen zittende violisten staat opgesteld.
en zo stuiteren mijn gedachten heen en weer.
mooi konsert overigens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten