de ietwat te dikke man was verbijsterd: als de zesde dag van de zesde maand in het zesde jaar staat voor de dag van het kwaad en de duivel, dan staan zijn eigenste initialen immers voor zijn ideale gewicht. reken maar uit: hansb, dus haa bee, ofwel H de achtste letter en B de tweede letter van het alfabet, da's aan elkaar geplakt 82.
vol ongeloof zag ie 't ineens helder en duidelijk voor zich. twee en tachtig! precies het getal dat de gewichtsmeter laatst had aangegeven. werkelijk ongelofelijk, dat kon geen toeval zijn, het was absoluut een omen, hij was waarlijk voorbestemd om twee en tachtig kilo te wegen.
er was echter één probleem. of eigenlijk waren het er twee.
ten eerste was twee en tachtig niet het doelgewicht wat ie zelf in gedachten had, hij gokte toch meer op acht en zeventig, hoogstens tachtig, dat leek hem qua zomerzwemoutfit beter verantwoord.
ten tweede waren zijn initialen eigenlijk niet haa bee, maar jee bee, van Johannes. en was J de tiende letter. wat met de tweede letter tot 102 samensmolt. en dat vond de te dikke man weer wat extreem.
hij zuchtte berustend. zo eenduidig was die numerologiese rimram dus niet. hij ritste het zilverpapier van de grote Tobleronereep die hij voor noodgevallen in de keldervoorraadkast bewaarde. alleen chocola kon hem nu nog opvrolijken. morgen roeide ie 't er wel weer af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten