de te dikke man verkeerde in een lichte krisis.
het ging zo goed, in het begin. zijn gewicht nam gestaag af, die eerste dagen. nou werkte ie daar ook hard voor, dacht min of meer na over wat ie at, dronk onfatsoenlijk veel water ter reiniging van het lichaam en belangrijker nog: stapte elke ochtend voor ie naar z'n werk ging op die rotroeimasjien om in een rap slagtempo tweeduizend meter af te leggen. alleen al op die roeimasjien verbrandde de te dikke man volgens de digitale metertjes honderdtwintig caloriën per dag. dus.
tot gister. gister wees de weegschaal meer aan dan de dag tevoor. zelfs meer nog dan de dag daar weer voor. de cijfers waren wel goed, maar ze stonden in de verkeerde volgorde. er ging kortom niets af, er kwam bij.
maar, stelde de ondanks-alles-nog-steeds-iets-te-dikke-man aarzelend vast, door al dat roeien was hij natuurlijk spiermassa gaan kweken en spiermassa weegt logieserwijs zwaarder dan vetmassa. hij besloot opgelucht dat het allemaal goed kwam en trakteerde zichzelf op een snoeiharde live LP van Lou Reed op de inmiddels naast de roeimasjien geïnstalleerde ouwe stereoinstallatie. en tevreden over zijn geslaagde krisismanagement leunde hij genietend achterover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten