als jongetje van zes, zeven glip ik op zondagmiddag stiekem met een vriendje het filmzaaltje van de speeltuinvereniging binnen. buiten horen we ijselijk gegil, binnen zien we er de gruwelijke beelden bij.
een mooie jonge vrouw ligt vastgebonden op een lopende band die langzaam voortbeweegt. ze kan geen kant op, gaat langzaam maar onontkoombaar richting het einde van de lopende band. inzoomen op een grote gierende cirkelzaag. inzoomen op de wijdopengesperde ogen van de mooie jonge vrouw. ze wil niet naar die cirkelzaag, begrijpen wij. inzoomen op de cirkelzaag. ze gilt. de zaal gilt mee. de cirkelzaag giert harder. inzoomen op de touwen om haar polsen. ze probeert zich los te rukken. de zaag komt steeds dichterbij. paniek. help. dan. toch!
meer zie ik niet. ik ren naar huis. verstop me. blijf de beelden zien. kan die nacht niet slapen. nachtmerries. en de volgende nacht. en de nacht daarna. kan niet naar school. zie en hoor steeds maar weer die cirkelzaag. zie en hoor steeds maar weer die bange mooie jonge vrouw.
het is maar een fillum...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten