ik heb ze d'r eindelijk allemaal uitgegooid. alle kaarsen, waxinelichtjes en andere zogenaamd gezelligmakende rimram die nog over was van de feestelijke decembermaand de deur uit. kotsmisselijk werd ik er langzamerhand van. bovendien wilde ik partner A wel weer eens gewoon in de ogen kunnen kijken zonder er direkt een leesbril bij op te hoeven zetten. en de thermostaat raakte er keer op keer van in de war, zodat de uitgekiende warmteverdeling hier in huis regelmatig ontregeld was.
kijk dat nou eens staan, die vier pedante kaarsmadammen centraal op tafel. alsof ze met hun lichaamstaal duidelijk willen maken dat zij hier de dienst uitmaken. ongenaakbaar, bijna parmantig met de armen in de zij. zo van: wie doet ons wat? zo van: wie kan onze gezellige uitstraling weerstaan? zo van: een grote vent die ons de deur wijst.
nou, dat ben ik dus. op een hoop er mee! nog één keer met z'n allen in één grote steekvlam gloreren en dan flux verworden tot een verwrongen bergje ellendig kaarsvet. over en uit. echte gezelligheid komt immers van binnen, niet van walmend kaarslicht.
waarmee ik het nieuwe jaar 2006 nu ook in huize hansb definitief voor geopend verklaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten