via het gemeenschappelijk trapportaal kwam ik op mijn puberzolderkamer. makkelijk als ik te laat thuis kwam en de toorn der ouders wilde ontlopen. makkelijk ook voor ongemerkt en ongestoord pubermeisjesbezoek. ongemerkt, behalve voor tante Annie. die woonde schuin naast ons en hield wel eens een oogje op ons jongens als dat zo uitkwam. en dan rook ze, denk ik, de in haar ogen ongepast gierende hormonen. dan kwam ze naar boven en klopte ze op de deur. zei dat ze wel wist dat ik daar was. dat we daar waren. en dat hield ze verdomde lang vol, voor die zolderkamerdeur. wij ook, achter die zolderkamerdeur. wij hielden ons muisstil. tot ze na een eeuwigheid afdroop. en we alleen nog het probleem hadden weer ongezien beneden langs de voordeur op twee hoog te geraken.
ik heb tante Annie zo'n dertig jaar niet meer gezien.
en nou is ze dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten