wij zijn in oorlog.
om het lepelrekje. of eigenlijk om het pannenrekje. het rekje voor de mooie roodkoperen dure franse sauspannetjes en idem koekepan. daar heb ik vorige week de aangroeiende verzameling kooklepels en aanverwanten van verwijderd. tot groot ongenoegen van partner A. want die lepels waren nog van d'r moeder, dus onaanraakbaar, of ze nou bruikbaar zijn of niet.
dus kom ik 's avonds later thuis dan zij, dan hangt die hele onnutte bups er weer. is zij 's ochtends eerder weg dan ik, dan verstop ik ze schielijk in de kelder. zodat we nu in een zwijgende psychologiese patstelling verkeren. (hm, 'een zwijgende psychologiese patstelling', die moet ik onthouen).
ik denk dat we een mediator nodig hebben.
of gewoon in therapie moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten