opblazen!kijk nou toch: die groffe laarzen! dat strakke tweekleurige teeshirt! die zware riem! dat haar die dunne armjes die strakke broek! en die lichaamhouding die uitschreeuwt dat ie er liever niet had gezeten, op die ongemakkelijke stoel bij die bolpotige tafel met dat glaasje prik op dat gebreide tafelkleed. één en al verzet. één brok alles moet anders. eind jaren zestig, nog geen twintig jaar oud.
ik kan het weten,
want die jongen,
dat was ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten