de afgelopen achtenveertig uur in bed doorgebracht. twee volle dagen en twee volle nachten. en alleen maar de uren afgeteld, de uren die nog restten tot ik weer een allesonderdrukkende paracetamolbom naar binnen mocht werken. waarna ik voor even dankbaar in een peilloze diepte wegzonk. om weer wakker te worden en opnieuw te gaan aftellen, nog vier uur, nog drie, nou een klein pilletje voor tussendoor dan, en ach, een uurtje eerder kan ook geen kwaad.
samen koortsklappertandend in bed, want partner A had 't ook. zelfde symptomen, zelfde moment. waren het de oesters van vrijdag? de makreel met zeewiersalade van zaterdag? het was in ieder geval heftig. en je valt er lekker van af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten