opblaasbaar!hond Z slijt nu toch wel snel. maar wat wil je: met bijna twaalf hondsjaren maal zeven is ze in mensjaren gerekend om en nabij de drieëntachtig. waarmee de vorige maand nog zo door mij verketterde gedragslijn rondom dierengezondheid ernstig aktueel wordt.
het is geen kwestie van pijn, bemerken we. ze sleept gewoon wat met haar rechterachterpoot, alsof ze er geen kontrole meer over heeft. en soms staat ze ongemerkt op een dubbelgeslagen voet, zonder deze ongewone houding te korrigeren. het lijkt alsof ze geen gevoel meer heeft in die achterpoot. en dat is raar. zeker nu ook de linkerachterpoot licht begint te slepen.
de dierenarts heeft haar beklopt en bevoeld, röntgenfotoos gemaakt en denkt aan een hernia of een tumor in de rug. wat pas met zekerheid te zeggen is na een MRI-scan. en daar ligt het sluipende dilemma: aksepteren we het bejaardendom van hond Z met bijbehorende kwalen en maken we het haar met medikatie zo plezierig mogelijk tot het echt niet meer kan? of laten we ons serieus het medies circuit inzuigen te beginnen met een minimaal vijfhonderd euro kostende scan en een minstens zo dure oplapoperatie in afwachting van een ongetwijfeld volgende kwaal?
wij neigen naar de eerste optie.
mag dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten