met een snelheid die mezelf verbaast plant ik mijn voet op het portemonneetje dat naast mijn fiets op de stoep ligt. in een oogopslag had ik gezien dat er net een biljet van honderd euro uitsteekt. niet dat ik zo'n biljet vaak zie, maar zoiets weet je, zoiets voel je direkt.
pats! voet er op en om me heen spieden. maar niemand heeft mijn sneaky aktie gezien, niemand kijkt verloren zoekend om zich heen.
dan onopvallend oprapen en er nonchalant het kantoorgebouw mee binnen lopen.
honderd euro, fluit ik, misschien nog wel meer.
en of een legitimatie, somber ik, geplaagd door fatsoen.
eenmaal binnen pak ik het biljet uit het knipje.
miljaar! ook nog een creditcard!
van karton.
reklame.
nep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten