opblaasbaar!mijn eerste leesbril, plus 1, nu zo'n tien jaar geleden, verschafte mij een aureool van wijsheid. moeiteloos eigende ik me vanaf dat moment dan ook een bestudeerde pose van intellektuele bedachtzaamheid toe, waarbij ik mijn leesbril af en toe nonchalant af zet om mijn betoog met de bril in de hand kracht bij te zetten. of peinzend kluivend op een brillepoot het leven te beschouwen. ik ben er dan ook van overtuigd dat mijn metamorfose naar de jaren des onderscheids met het aanschaffen van die leesbril is ingezet en dat mijn omgeving dat ook feilloos registreert: zo, zo, die vent heeft een leesbril, dat moet, dat kan haast niet anders, een wijs man zijn.
hond Z staat op een vergelijkbaar draaipunt in haar leven: hondsbejaard, uitgeraasd, knorrig op z'n tijd, dus jawel, de hondsjaren des onderscheids zijn ingetreden. en ook hond Z heeft een leesbril. waarmee ook hond Z haar status als oud en wijs bevestigt. qua hond dan. want hoewel die bril haar erg goed staat gaat haar wijsheid niet veel dieper dan haar voederbak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten