eerst kwam ik er alleen voor het ijs dat voor je ogen uit de draaiende ijsmachine wordt geschept. alleen vanille. te betalen met een gekleurd plestik schijfje dat je bij de kassa koopt. een geel driehoekje levert een grote en een kleine bol op. eerst de kleine in de hoorn, dan de grote er bovenop. elke bol geschept met deels ijs, deels verse slagroom. de ultieme ijsbeleving.
toen kreeg ik lucht van de mergpijpjes, suikerzoet marsepeinig met slagromige vulling. kaloriegewijs absoluut onverantwoord, klein maar een maaltijd op zich.
en deze week ontdekte ik de genadeklap: de kaascroquette, vijfennegentig cent, vers en krokant gebakken, gevuld met een pittige kaasragout en een smaakbeleving die nog uren nasuddert.
het is dat de Nieuwendijk een ongure luidruchtige winkelstraat is en ik er "dus" nooit kom, anders zou ik aan deze heilige drie-eenheid gelukzalig ten onder kunnen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten