er was eens een tijd, nog niet eens zo heel lang geleden, dat je om de hoek kon tanken. je reed met je auto naar de buurtbezinepomp waar een behulpzame pompbediende vroeg hoeveel liter benzine je getankt wilde hebben. dan opende hij je tankdop, stak de pompslang er in, liet de benzine je tank instromen en waste de ondertussen de voorruit. daarna informeerde ie bezorgd of het oliepeil nog wel in orde was. en kontroleerde de bandenspanning.
een aangename pitsstop met alles d´r op en d´r an. afgerond met een gulden voor de pompbediende. dank u beleefd!
maar we zijn er zelf ingetrapt.
we konden toch zelf die benzineslang wel hanteren. dat was veeeeeel goedkoper. dus gingen we naar het zelftankstation. hoefden we die pompbediende ook geen fooi meer te geven. want voorruitreinigen konden we ook wel zelf. oliepeil? deden we zelf. bandenspanning? zelf.
daar maakten ze bij die zelfbedieningstankstations dan weer speciale serviceeilanden voor. met water, zeem en wisser. en met lucht. allemaal gratis: service.
vandaag maakte ik kennis met een betaalautomaat voor bandenspanningslucht. vijftig eurocent. voor lucht.
"tja, meneer, Nederland wordt duurder hè", zei de kassier vanachter zijn kogelvrije glas.
bedroefd wierp ik mijn vijftigeurocentstuk in de gleuf.
ik mocht vijf minuten lucht tanken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten