gezichtsbedrog?

blaas op!
straatje gelegd. knieën gepijnigd. schouder lamgehamerd. rug stijf.
en dan ben je klaar en dan zie je dat je ergens een regel hebt overgeslagen.
zo maar, inene, onverklaarbaar.
mooi dat ik 't niet overdoe.
niemand die 't ziet...

iliad 2

opblaasbaar
kijk nou toch, nee, kijk nou eens goed: heb je een duur boekenleesapparaat waarop dagelijks ook nog eens de kwaliteitskrant binnen komt gewifid, lijkt het potdomme wel of ze op de redaktie de woorden in de lucht gooien en vervolgens rustig afwachten waar ze terechtkomen. en dan domweg naar de abonnee sturen. die merkt het toch niet.

afgedwongen estafette

ze zegt dat ik een van de weinige webloggende mannen ben die haar doet lachen en dat ik daarom een doorgeefopdracht van haar krijg. maar ze zegt bovendien dat ze niet verwacht dat ik de opdracht aksepteer, waarop ik haar in haar kommentaardingetje uitleg dat ik daar inderdaad helegaar niet van hou, van estafettestokjes, dat ze me kennelijk goed in de smiezen heeft, dat ik het dus echnie doe, waarop zij weer bedrukt zegt dat ze daar niet om kan lachen.
wat moet ik dan? ben ik van steen? wil ik een treurende Gentse restaurantrice op mijn geweten hebben aan wier etablissement ik in mijn eerste Sint-Niklaasse schouderperiode ook al eens voorbijgereden ben zonder binnen te gaan?
welaan, ik herpak alsnog het dichtstbijzijnde boek, een digitaal boek, open de min of meer honderdrieëntwintigste digitale bladzijde (min of meer, want als ik een groter dan wel kleiner lettertype kies wordt het paginanummer hoger of lager), zoek dus een willekeurige vijfde zin en de volgende drie zinnen en reproduceer ze hier, uit de Wandelaar, van Adriaan van Dis:

5. de stem beval haar geen contact meer te zoeken. 6. 'blijf op uw post.' 7. lange wandelingen zaten er voorlopig niet in. 8. de tweede brief toonde een rustiger handschrift: Sri maakte zich zorgen om Fanta.

waarmee dit stokje alsnog in schoonheid sterft.

mag ik even zachtjes vloeken?

en weer raakt iemand uit mijn direkte omgeving volledig verkankert.
onbehandelbaar, progressief en (hopelijk) binnenkort eindig.
zo langzamerhand schuif ik kennelijk de leeftijdsgroep in waarbij dit steeds vaker voorkomt.
en natuurlijk leeft niemand eeuwig.
en natuurlijk went het niet.
maar kollegavriend E is net pas zestig jaar.
dat went nooit...

dieronwaardige rimram

opblaasbaar
godsammekrake! lees ik dat nou goed? jawel, het staat er echt: Holistisch zorgcentrum voor dieren. Holistisch! Zorgcentrum! voor Dieren! nota bene in mijn buurt. ik krijg hier heel enge gedachten bij. krijg het er zelfs spaans benauwd van. net als bij dat artikel onlangs in een van de opinieweekbladen, waarin "dierenliefhebbers" werden geportretteerd die zojuist hun hond of kat aan de chemo hadden gehad, of aan de bestraling, of langdurig hadden laten bepotelen door een heuse huisdierenfysiotherapeut. plaatsvervangende schaamte dringt zich op. zullen we daarom afspreken dat een dier een dier is en geen mens? dat gebreken als een gebroken poot natuurlijk liefdevol moeten worden behandeld, maar dat levensverlengende diep ingrijpende mediese ingrepen in principe dieronwaardig zijn? en dat ingestraalde holistiese rimram niet op weerloze huisdieren mag worden losgelaten? mooi, dan zijn we het hier tenminste over eens.

de jaarlijkse groene golf

ik wist het, je kon er op wachten, het was voorspelbaar en vandaag is het me na ruim twee jaar weer gelukt: alle zes de stoplichten op weg naar mijn werk heb ik in één sierlijk gestroomlijnde fietsbeweging gepasseerd, zonder te hoeven stoppen voor een rood of zelfs maar oranje licht en zonder enige vorm van malversatie of oplichting mijnerzijds. als dat geen goed teken is...

het nut van schouderoperaties

of eigenlijk meer nog: is er nut aan het opereren der beide schouders? wat leveren twee schouderoperaties nou daadwerkelijk op? wat kan ik bijvoorbeeld nu wat ik eerder niet (meer) kon? okee, ik kwam links en rechts zijwaarts niet verder dan horizontaal, dat is waar. maar welk nut heeft het dat ik nu zijwaarts mijn armen langs m'n oren kan krijgen? heeft iemand daar ooit profijt van gehad? ik kan het even niet bedenken. een pan pak ik voorwaarts gericht van de bovenste plank, dat kon ik voorheen ook. en de politiek inkorrekte ongewenste don't-mention-the-war-groet met de arm schuins gestrekt naar voren is en was nooit een probleem. ik bedoel maar, wat zou ik nu zijwaarts moeten kunnen met twee in België leeggeschraapte schoudergewrichten? iemand een nuttig idee?

een beetje kultuur

en tussen al de bedrijven door is er ook nog kultuur. waarvan dit als het ware het ietwat gut bürgerliche toetje is, want de echte hoogstaande kunst speelde zich natuurlijk af in de grote zaal. waar dus weer niet mag worden gefilmd. enfin, het Nederlands Blazers Ensemble, in the Alps, live in het Muziekgebouw aan het IJ, afgelopen woensdagavond. gaat dat vooral (elders) zien.

even tussendoor

in de zijbalk hier rechts al eens opgemerkt dat ik traceerbaar ben? als het uitkomt hoor, als ik er zin in heb. dan zet ik de GPS aan in m'n mobieltje en ben ik levend te volgen via de sateliet op het kaartje in de rechterkolom, onder 'hansb op pad'. in real time. en later terug te zien. zo maakte ik onlangs nog een fikse wandeling (klikken, inzoomen met het plusje in de grote bol links, start wandeling met enkel pijltje naar rechts in het tekstballonnetje hansb3).
maar is dit nou leuk?

iLiad

iets groter dan een pocketboek istie, in stemmig zwart wit grijs.
scherp en helder istie, strak als een boek.
en daar istie dan ook voor bedoeld: een boek om e-boeken in op te slaan en om e-boeken mee te kunnen lezen. plus dagelijks de avondkrant in de middag, wifi-automaties op je bordje. digitaal en toch oogrustig. alsof het gedrukt staat. honderd boeken mee zonder kiloos overgewicht bij te hoeven betalen bij het inchecken. het kost wat, maar dan heb je ook wat: de iLiad. dank zij genereuze sponsoring nieuw in huize hansb.

modern leed

weer eens ruzie met een winkel. een gerenommeerde boekwinkel dit keer. had vanwege jaardag kadokaarten gevraagd om boeken te kunnen downloaden (waarover morgen meer). downloaden plus online betalen met kadokaart moet kunnen volgens de eigen website. kan dus niet. inderdaad, zegt de klantenservice, dat kan dus niet. moet u maar gewone boeken kopen. neehee, zeg ik, wil geen p-boeken, wil e-boeken. bovendien heeft uw kassameneer ook nog eens een "gewone" boekenbon verkocht om on line mee te kunnen betalen.
hoe nu? jammer maar helaas? CHEF!
dag chef. tja, probleem. nee, dat klopt. ja, geen geld terug. geen geld terug? GEEN GELD TERUG?
het moeten mijn vuurspugende ogen zijn geweest die de chef alsnog snel tot inkeer brachten. in kombinatie met mijn allercharmantste glimlach natuurlijk.

dienstmededeling

"dan volgt hier nu een mededeling voor de kinderen van de ouders die zojuist zijn uitgestapt om aangifte te doen van een gestolen laptop: het lijkt ons het beste als jullie hier ook uitstappen want de trein kan helaas niet langer blijven wachten. ik herhaal: willen de kinderen...."

andermans vlees?

snijden ze in je schouder, spuiten ze je hele arm plat, ontwaak ik uit een diep narcotiese slaap met een loodzware, fremdkörperige en totaal ongevoelige klomp vlees (inklusief onwillige dooie vingers) aan de linkerkant van m'n lijf. ze zeggen dat het MIJN arm is, dat ik 'm straks wel weer ga voelen, hoewel ik juist dan zou willen dat ik hem niet voelde, maar ik heb zo mijn twijfels.

moet ik nog even kwijt

wacht even, wacht even! voor ik wegglijd in wéér een narcose (graag de linkerschouder vandaag, dokter) wil ik nog even kwijt, dat waar prijswinnaars normaal gesproken een ereplaats krijgen toegewezen, wij vanwege die gewonnen vliegtickets naar Maleisië (ik weet het, gegeven paard en zo, maar toch) werden weggezet op verreweg de vervelendste plaatsen in het vliegtuig, middelste rij, achter de wc's, voor een muur, zodat ik twaalf uur lang mijn benen niet kon strekken. dit gezegd hebbende mag u nu beginnen met prikken, zuster.