we hebben er voor gezorgd dat die rothond zes weken lang het beste logeeradres had wat een hondenbeest zich maar kan wensen. kosten nog moeite hebben we gespaard om haar onder te kunnen brengen bij goede vrienden in het Gooi, bos en hei onder dribbelpootjesbereik, aandacht van lieve mensenvrienden en een hondenkameraad voor de verveling. en als toefje op de hondebrokken nog een weekje bij dochter L en dochtervriend J.
en dacht je dat ze dankbaar was? dacht je dat ze ons juichend zou bespringen toen ze ons weer zag? nou, wij dachten het wel, maar we kregen niet meer dan een afwezige blik. of eigenlijk zelfs dat niet, ze gunde ons bij thuiskomst zelfs nauwelijks een blik. het ondankbaar beest. ja, op bezoek bij weer andere vrienden zowat uit 'r dak gaan van hondenvreugde toen ze ze zag. handenlikkend, staartzwiepend, kwijlend van vreugde. gutgutgut, wat een blij weerzien. maar wij, de baasjes, de voedselvoorzieners, de uitlaters, de verzorgers zelf, nada, niente, nothing! zogenaamde trouwe viervoeter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten