we liepen elkaar tegen het lijf in het park. of eigenlijk huppelden de honden elkaar herkennend tegemoet op het hondenveldje. en nadat ik m'n ipoddopjes had uitgedaan hoorde ik 'm ook mijn naam roepen, hij die ooit dichtbijvriend was.
onwennig na al die jaren. hoe is 't nou, ja met mij ook, kon niet beter. en jouw kind? al achttien? ik weet nog dat ze ... enfin, de mijne gaan zooooo goed. ja, zijn allebei het huis uit. wat je zegt, tijd voor je zelf. partner J ok? goh, rookt niet meer, da's wennen. ja, partner A ook ok. ze schrijft veel. oh, dat wist je al? wat doe jij nou tegenwoordig? nog steeds die eh... jaaaa, ik natuurlijk ook nog steeds, hahaha.
tja.
zeg, ik ga maar weer eens verder, hond moet lopen, moet op huis aan. hee, we spreken elkaar wel weer een keer. ja, als we de honden uitlaten, en groeten aan partner J, hè!
niet alle kerstverhalen eindigen mierzoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten