vrijdag 29 december 2006

op weg naar een beter menszijn


gek, ik beschouw me zelf als een redelijk, aimabel en meegaand persoon, waar de perceptie van mijn werkelijkheid bij anderen en bij naasten aangeeft dat ik moeilijk, recalcitrant en eigenwijs zou zijn. wat dan weer resulteert in ultra-veilige kerstkadoos als sokken. fijne sokken, daar niet van, mooie sokken ook, met ingeweven ruitjes enzo, maar toch: sokken. omdat ik niet makkelijk te plezieren zou zijn, heet het dan. terwijl ik daar dus wezenlijk anders over denk. kortom, een dilemma waar ik niet zo goed raad mee weet.
misschien moest ik maar eens laten zien dat ik echt zo aimabel ben als ik denk dat ik ben. misschien moest ik daarom de zorgvuldig door zoon J voor mij geslekteerde dvd-serie maar eens niet ongezien willen omruilen, moest ik maar eens laten zien dat ik vertrouwen heb in zijn keuze voor mij. misschien moest ik dat maar eens doen.
dus zoon J: ik heb de bon niet meer nodig!

Geen opmerkingen: