hansb doet 't zonder Volkscampertje

opblaasbaar!
het was hoog tijd voor wat afwisseling na twaalf jaar van het zelfde. twaalf jaar elke zomer met het Volkscampertje op stap, van Portugal tot Griekenland en alles wat daar tussenin ligt. dan weer vier weken, vaak vijf weken, soms bijna zes weken dag in dag uit luchtgekoeld pruttelend over hete B-wegen, kamperend bij wijnboeren, op kleine campings, aan vrije stranden.
maar inene was het op, was de liefde bekoeld, wilden we wat anders, gingen we vliegen. waarop dochter L en dochtervriend J hun kans schoon zagen en het Volkscampertje voor hún vakantie reserveerden. zodat zij morgen na enige trainingssessies ("als je dit geluid hoort is het goed, maar als je dat geluid hoort is het goed mis" en "dit palletje hoort te werken, maar doet het niet, dus moet je even hier duwen en daar trekken" en "tja, het is natuurlijk wel een 38 jaar oude auto hè, daar komt veel gevoel bij kijken") met Volkscampertje en al de hort op gaan.
gister namen ze 'm alvast mee, om 'm rustig voor de eigen deur in te kunnen pakken.
toen zag ik voor het eerst ons eigen Volkscampertje rijden, zo maar, in het wild, zonder dat ik zelf aan het stuur zat. en werd ik er prompt weer straalverliefd op.

hansb heeft werelddekking

de verzekeringsmevrouw verzekerde mij dat het veel goedkoper is om een doorlopende wereldverzekering af te sluiten dan voor deze zomer eenmalig een enkele uitbreiding bij haar te kopen. ik geloofde haar op haar woord en ben sowieso graag goedkoper uit, dus nu heb ik voor een jaarlijkse habbekrats een permanente werelddekking geregeld. het enige probleem is dat ik dan ook wel weer zo hollands ben dat ik het onderste uit de kan wil. zodat ik voortaan dus minstens een maal per jaar een buiteneuropese reis zal moeten maken. anders is het zonde van m'n goeie geld...

hansb doet aan noteboekwerpen

mag dat, noteboekwerpen? ja dat mag, mits het een Windowsgestuurd apparaat is. en je met het van werkwege verschafte ding al na twee dagen ruzie hebt. omdat ie te traag is, omdat ie dingen doet die je niet wilt, omdat ie zich voortdurend onledig houdt met vage updates, omdat ie geheugenkaarten tot niet-schrijfbaar verklaart en je er pas na lang nadenken midden in de nacht achter komt dat het aan het geheugenkaartpoortje ligt, omdat het interne geluid zich nog slechts krakend openbaart. dus ja, in die opeenstapeling van gevallen mag je inderdaad een Windowsgestuurd noteboekje uit het raam werpen.
of je stuurt 'm per ommegaande terug naar de leverancier.

hansb als schoolmeester

ik moet nu toch echt even korrigerend optreden. het misbruik van de handvaten neemt immers hand over hand toe. neemt schrikbarend toe. in spreek- en in schrijftaal en gesanctioneerd door het genootschap Onze Taal.
met één handvat lukt het meestal nog wel, maar worden het er meer dan lees/hoor je te pas en te onpas handvaten, dus meervoud van vat als in opslag van wijn of bier. terwijl toch echt handvatten wordt bedoeld, waaraan je iets vastpakt. voortaan graag één handvat, twee handvatten en één biervat, twee biervaten. dankuwel.
en nu ik toch bezig ben: graffiti. ook zo iets. vaak uitgesproken met de klemtóón op het eerste lettergreep: graffiti, maar moet natuurlijk een klémtoon op de tweede lettergreep hebben: graffiti. omdat wat wordt uitgesproken als graffiti wordt geschreven als gravity en zwaartekracht betekent. alstublieft.
goed, hier wou ik het voor vandaag bij laten.

hansb ontmaskert de liegende weegschaal

bijna twee maanden sloof ik me nu drie keer per week uit in de sportschool. en ook al bijna twee maanden let ik min of meer op wat ik eet. dan mag je toch verwachten dat de kiloos er af vliegen. minimaal. dat de zwembandjes verdwijnen waar je bij staat. zienderogen.
nou kan ik me zelf voor de spiegel met een beetje ingehouden adem nog wel wijs maken dat ik langzamerhand inderdaad richting wasbord slink, maar die weegschaal weigert goddomme het juiste gewicht aan te geven. ja, een onsje er af zo nu en dan, om me het gevoel te geven dat mijn gezwoeg er toe doet, als cliffhanger zeg maar. maar dan de volgende keer even zo makkelijk hup weer twee onsjes er bij, of vijf onsjes er bij in één dag, toe maar, doe maar stoer. enfin, een leek begrijpt dat dit niet kan kloppen.
dus vanmorgen heb ik een val opgezet. ben ik drie keer binnen twee minuten op de nog nietsvermoedende weegschaal gaan staan. geeft ie drie keer een ander gewicht aan. onsje meer, onsje minder twee onsjes meer. bingo, betrapt, op heterdaad: deze weegschaal liegt en bedriegt. ik wist dat 't niet aan mij lag. ha!
dit was z'n laatste weging.

hansb kan zich niet langer inhouden

partner A drijft het nu wel heeeeel ver met haar zorg voor de vogels. want niet alleen voert ze al dat vliegend materieel nog steeds bij (dat mag van de vogelbescherming, bezweert ze me), maar nu zoekt ze ook nog een vogeloppas voor als we straks op vakantie zijn. anders raken ze ondervoed, zegt ze, want ze zijn het zo gewend, zegt ze.
nou, mij gaat dat dus te ver, zeg ik. al was het alleen maar omdat het gemaksvoer de laatste tijd alleen nog maar door duiven wordt genuttigd. ooit gezien hoe zo'n vliegende rat zich uit alle macht in een vogelhuisje wurmt? dat belachelijke schouwspel is hier in de achtertuin dagelijks waar te nemen. met hun dikke lijven. hun kleine rotkop. hun petieterige kraaloogen.
en daarvoor moeten wij dan iemand ronselen die vijf weken lang drie keer per week nieuw zaad komt neerleggen? dacht het niet! tenzij zangzaad gemengd met vliegenderattengif...

hansb laat zich meedrijven

klik voor groter
het is dat zoon J er dit weekeinde naar toe gaat verhuizen, anders was ik nooit meer teruggekomen in de Transvaalbuurt waar ik ben opgegroeid. nu woont ie straks prakties om de hoek van mijn ouwe lagere school vanwaar we eens per week klasgewijs door de Pretoriusstraat marcheerden naar het Sportfondsenbad voor de zwemles. en kijk, daar zat de sportwinkel van oud-Ajacied Tonnie Pronk. en daar, in de Linnaeusstraat, de schoenenwinkel waar ik ooit een prijsvraag won en een singletje mocht uitkiezen, dus iets van de Beatles meenam, maar dat vonden ze thuis herriemuziek, zodat ik de Beatles braaf ging omruilen voor de Dutch Swing College Band. en op weg naar pianoles had ik een geheim pad door die struiken verderop langs de kade om ongezien langs allerlei hoogstgevaarlijke plekken te kunnen laveren. god ja, die pianolessen van nicht S. ik kreeg hier en daar nog wel een deuntje uit het instrument, maar studeren vond ik toen al nix. arme nicht S.
ach, ik laat me te veel gaan, ik laat me te ver meedrijven op deze golf van nostalgie. morgen weer de keiharde realiteit van vandaag. dat ik niet mag opschrijven wat ik vrijdagavond ga doen bijvoorbeeld, op straffe van excommunicatie door zus S. maar misschien zeg ik nu al wel te veel...

hansb gaat in de internationale politiek

blaas op!
nondeju! dit weblog staat inmiddels wel op de kaart, zeg. kijk dan toch: de Kamer van Volksvertegenwoordigers te Brussel leest ook mee. ofwel de Chambre des Representants, want het blijft natuurlijk wel tweetalig België. en volgens het statisties programma hebben ze alles nogal flink doorgespit. het zou me dan ook niets verbazen als mijn alhier geventileerde ideeën en standpunten binnenkort in de Kamer/Chambre zullen worden besproken. of dat mijn woorden wet worden in de Wetstraat. maar ik aanvaard mijn politieke verantwoordelijkheid graag. en ik zal er bewust maar voortvarend mee omgaan.

hansb for president!

hansb en het groot oplossend vermogen

statistici hebben berekend dat ruim vijftien procent van de medewerkers van de organisatie waar ik werk inmiddels zestig jaar of ouder is. vijftien procent! van de pakweg tweehonderdvijftig kollegaas. en meer dan vijftig procent van die tweehonderdvijftig is sowieso al boven de vijfenvijftig. zodat deze organisatie op een gegeven moment vanzelf zal ophouden te bestaan. zonder ontslagrondes of anderssoortige dwang. gewoon, pffft, weg. in deze tijden van financiële onzekerheid heet dat een groot zelfoplossend vermogen, wat zeg ik: het ultieme zelfoplossend vermogen. ik kan dus niet achterblijven en zal mijn steentje aan het opkrikken van het percentage van nu al ruim vijftien procent en daarmee uiteindelijk aan de oplossing van de krisis graag bijdragen.
volgend voorjaar.
deo volente.

hansb houdt de dingen graag goed bij

zo heb ik berekend dat het gister nog net zo veel dagen zal duren vóórdat we op vakantie gaan als het aantal dagen dat we straks daadwerkelijk op vakantie zíjn. op die manier kunnen we ons al zo'n beetje inleven in de lange duur van de reis. of de korte duur. wat natuurlijk weer afhankelijk is van de tijd die nog resteert voor vertrek.
is dat nuttige kennis?
nee, absoluut niet.

hansb zit er even helemaal doorheen

wat was het nou al met al? een vloertje van veertig vierkante meter? laten het er vijfenveertig zijn geweest. gister geschuurd, niet eens met de hand maar met een parketschuurmasjien. zo'n loeizwaar ding met een roterende band. heen. en weer. en heen. en weer. en heen. en weer. goed, het was geen gladde parketvloer, dat scheelde natuurlijk wel. het waren de oude hobbelige vloerdelen van de nieuwe woning van zoon J. heen. en weer. en heen. en weer. omhoog trekken, naar beneden duwen. en terug. nog een mazzel dat zoon J de kanten deed met de kantenschuurmasjien, want daarmee moest je op je hurken. dan had je me nu kunnen opdweilen. vandaag hang ik alleen maar lamlendig op de bank en lees ik de weekeindkranten. heen. en weer. en heen. en weer.

hansb fietst er zo op weg

wat is een stadsfiets meer dan twee wielen, een aandrijfmechanisme, een stuur, een zadel en wat buizen om dat allemaal op een logiese wijze bij elkaar te houden? voeg daarbij lichtgewicht, roestvrij en voorzien van diefstalvrije verlichting op zonnepaneeltjes, et voilà: de vanMoof.
niet meer en niet minder.
terug naar de basis.
ik wil 'm hebben!

hansb stinkt er bijna in

opblaasbaar!
zo'n lekker stinkend kaasje. zo'n kaasje dat uit zich zelf wegloopt als je 'm buiten de koelkast bewaart. zo'n kaasje waarvan je de bovenkant wegsnijdt en dan de inhoud leeglepelt. zo'n kaasje waarvan je tong hevig in verwarring raakt.
ik heb het over een Chaource-kaasje. een rauwmelks koeienkaasje, voor zover dat rauwmelkse nog van Europa mag. ik snoep er graag van. mits er sprake is van een juiste prijs/kwaliteitverhouding. want zevenvijfennegentig bij de kaasspecialist vind ik toch wel aan de pittige kant. zeker als de AH precies hetzelfde kaasje levert voor viervijfennegentig. dus óf zit de AH hier grondig de markt te verpesten, óf probeert de kaasspecialist er een slaatje uit te slaan. maar dat dit zaakje stinkt is in ieder geval zeker.