dinsdag 31 maart 2009

ik spiegel me


mijn angstbeeld voor de gevolgen van een langdurige relatie heb ik opgedaan bij de ouders van partner A, mijn schoonouders als het ware, hoewel ik ze nooit zo heb benoemd, maar dat is weer een ander probleem.
goed, de ouders van partner A dus. lang samen, veel meegemaakt, verweven levens. zo verweven dat hij regelmatig aan haar vroeg of hij lustte wat zij hem voorzette: "lust ik dat, A?", want de moeder van partner A heette ook A, maar dan anders. "ja A", zei de moeder van partner A dan, want ook de vader van partner A heette A, maar dan weer heel anders, "ja A, dat vind jij lekker."
wat nog niets is vergeleken bij hun manier van autorijden. waarbij hij reed en zij bijreed. letterlijk. met behulp van speciaal ingestelde binnenspiegels in de tijd dat een rechter buitenzijspiegel nog niet gewoon was. "kan ik al inhalen, A?" of "moet ik al naar rechts, A?". en aanwijzingen bij het inparkeren, waarbij zij al vast uitstapte en hij blindelings deed wat zij zei: "stukje naar achter, ho, stukje naar voren, ho, bijdraaien A, NU bijdraaien, A!". nee, zonder haar kon hij niet inparkeren, kon hij eigenlijk geen auto rijden.
met deze beelden voor ogen ben ik eigenlijk wel blij dat mijn partner A zit te lezen of te slapen als ik autorij. hoewel ik duvels goed in de gaten moet houden dat ze niet toch stiekem meeremt. omdat ik weet dat dat het begin is van het eind...

Geen opmerkingen: