dinsdag 22 april 2008

mag ik even zachtjes vloeken?

cancercell, brain
en weer raakt iemand uit mijn direkte omgeving volledig verkankert.
onbehandelbaar, progressief en (hopelijk) binnenkort eindig.
zo langzamerhand schuif ik kennelijk de leeftijdsgroep in waarbij dit steeds vaker voorkomt.
en natuurlijk leeft niemand eeuwig.
en natuurlijk went het niet.
maar kollegavriend E is net pas zestig jaar.
dat went nooit...

Geen opmerkingen: